Udzielenie schronienia

Ustalenie statusu osoby bezdomnej

Osoba bezdomna to według art. 6 pkt. 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i niezameldowana na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności, a także osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym i zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. 

W świetle obowiązujących przepisów do udzielenia pomocy osobie bezdomnej zobowiązana jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały (art. 101 ust. 2 ustawy z o pomocy społecznej). W przypadkach szczególnie uzasadnionych sytuacją osobistą osoby ubiegającej się o świadczenie oraz w sprawach niecierpiących zwłoki, właściwą miejscowo jest gmina miejsca pobytu osoby ubiegającej się o świadczenie. Gmina właściwa ze względu na miejsce zamieszkania albo na ostatnie miejsce zameldowania tej osoby na pobyt stały jest obowiązana do zwrotu wydatków gminie, która przyznała świadczenie  w miejscu pobytu. (art. 101 ust. 3,7 w/w ustawy).

Schronienie dla osoby bezdomnej w formie:

1. Schronisko:

Schronisko dla osób bezdomnych świadczy usługi przez cały rok, przez 7 dni w tygodniu

i zapewnia:

- możliwość całodobowego przebywania w schronisku, w tym miejsce do spania w ogrzewanym pomieszczeniu, którego temperatura nie jest niższa niż 20ºC

- możliwość spożycia posiłku oraz dostęp do pomieszczenia kuchennego umożliwiającego samodzielne przygotowanie posiłku i gorącego napoju

- skorzystanie z prysznica, wymiany odzieży, umożliwienie prania i suszenia odzieży

- dezynfekcję i dezynsekcję odzieży, w przypadku braku możliwości jej wymiany

- informacje o dostępnych formach pomocy, a w razie potrzeby pomoc w jej zorganizowaniu

- usługi aktywizacyjne ukierunkowane na wzmacnianie aktywności społecznej, uzyskanie samodzielności życiowej i wyjście z bezdomności.

2. Schronisko dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi:

3. Noclegownia:

Noclegownia czynna jest przez cały rok, przez 7 dni w tygodniu, w godzinach:

od 1 października do 31 marca od 18⁰⁰ do 8⁰⁰

od 1 kwietnia do 30 września 20⁰⁰ do 8⁰⁰

Noclegownia zapewnia:

- tymczasowe schronienie w postaci miejsca do spania w ogrzewanym pomieszczeniu, którego temperatura nie jest niższa niż 20^oC

- możliwość spożycia posiłku i gorącego napoju

- możliwość skorzystania z prysznica oraz wymiany odzieży

- dezynfekcję i dezynsekcję odzieży w przypadku braku możliwości jej wymiany.

4. Ogrzewalnia:

Ogrzewalnia świadczy usługi w okresie od 1 października do 30 kwietnia, przez 7 dni w tygodniu, w godzinach od 18⁰⁰ do 8⁰⁰ lub przez całą dobę – jeżeli na terenie gminy nie funkcjonuje noclegownia i zapewnia:

- możliwość ogrzania się w pomieszczeniu, którego temperatura nie jest niższa niż 18^oC

- możliwość spożycia gorącego napoju

- możliwość wymiany odzieży

- dezynfekcję i dezynsekcję odzieży w przypadku braku możliwości jej wymiany.

Procedura kierowania osoby bezdomnej do schroniska dla bezdomnych

Każdorazowe umieszczenie w schronisku osoby bezdomnej, zagrożonej bezdomnością odbywa się na podstawie decyzji administracyjnej przyznającej tymczasowe miejsce w schronisku dla bezdomnych, wydanej przez kierownika ośrodka pomocy społecznej.        

Wydanie decyzji jest poprzedzone złożeniem wniosku przez osobę bezdomną,   przeprowadzeniem wywiadu środowiskowego (art.106 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej)  oraz podpisaniem kontraktu socjalnego z osobą kierowaną do schroniska (art. 48a ust. 2 w/w ustawy). Kontrakt socjalny zawiera pracownik socjalny  zatrudniony w ośrodku pomocy społecznej gminy ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały czyli ośrodka, który będzie wydawał decyzję. W przypadku, gdy osoba kierowana przebywa na terenie innej gminy,  wywiad środowiskowy przeprowadza ośrodek pomocy społecznej właściwy ze względu na miejsce pobytu osoby bezdomnej. Wywiad środowiskowy jest podstawą do sporządzenia kontraktu socjalnego, który podpisuje osoba bezdomna.

Odpłatność

Do ustalenia wysokości odpłatności za pobyt w schronisku przyjmuje się dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie osoby skierowanej do schroniska, o którym mowa w art. 8 ustawy o pomocy społecznej. Przy ustalaniu opłaty za pobyt w schronisku stosuje się odpowiednio procentowe wskaźniki odpłatności określone w poniższych tabelach:

1)     Procentowe wskaźniki odpłatności za pobyt w schronisku dla osób bezdomnych:

2)     Procentowe wskaźniki odpłatności za pobyt w schronisku z usługami opiekuńczymi:

Odpłatność za pobyt w schronisku ustala się za okres miesiąca kalendarzowego.

Miesięczna opłata za pobyt w schronisku stanowi iloczyn miesięcznego dochodu osoby skierowanej do schroniska oraz procentowego wskaźnika odpłatności, o których mowa w powyższych tabelach.

W przypadku gdy pobyt osoby w schronisku nie obejmuje pełnego miesiąca kalendarzowego, wysokość odpłatności oblicza się proporcjonalnie za każdy dzień pobytu, dzieląc kwotę odpłatności przez liczbę dni danego miesiąca i mnożąc przez liczbę dni pobytu.

Kierowanie do noclegowni i ogrzewalni nie wymaga wydania decyzji administracyjnych.

Zgodnie z przepisami ustawy o pomocy społecznej (art. 48a ust. 5), w placówkach dla osób bezdomnych mogą przebywać „osoby zdolne do samoobsługi, których stan zdrowia nie zagraża zdrowiu i życiu innych osób przebywających w placówce”.

   Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2017 r. w sprawie standardów noclegowni, schronisk dla osób bezdomnych i ogrzewalni